HtmlBox

FAQ

FAQ

Aby przedłużyć okres transferu zasiłku do Polski, osoba bezrobotna powinna przed upływem pierwszych 3 miesięcy transferu złożyć wniosek o jego przedłużenie w instytucji, która przyznała jej prawo do zasiłku. Osoba zainteresowana musi jednak uzasadnić, dlaczego nie udało jej się znaleźć pracy w ciągu pierwszych 3 miesięcy. Celem transferu zasiłku dla bezrobotnych jest bowiem poszukiwanie pracy przez bezrobotnego na terenie państwa, do którego zasiłek jest transferowany. Decyzję w sprawie przedłużenia okresu transferu zasiłku dla bezrobotnych do Polski podejmuje instytucja właściwa w państwie, w którym został przyznany zasiłek i z którego jest on transferowany. Unijne przepisy o koordynacji nie określają szczególnych okoliczności, w których okres transferu zasiłku powinien zostać przedłużony.

Zgodnie z unijnymi przepisami o koordynacji  bezrobotny, który uzyskał prawo do zasiłku dla bezrobotnych w Polsce ma prawo udać się do innego państwa członkowskiego w celu poszukiwania tam pracy. Musi on jednak pozostawać przez okres 4 tygodni od dnia rejestracji w dyspozycji właściwego powiatowego urzędu pracy, a przed wyjazdem za granicę zgłosić zamiar poszukiwania pracy w innym państwie członkowskim. Zobowiązany jest także złożyć w wojewódzkim urzędzie pracy właściwym ze względu na miejsce zamieszkania, wniosek o wystawienie dokumentu U2. Treść tego dokumentu powinna zawierać datę wyjazdu z państwa właściwego, tj. Polski; termin, w jakim bezrobotny powinien zarejestrować się w państwie poszukiwania pracy w celu nieprzerwanego otrzymywania zasiłku; maksymalny okres pobierania zasiłku w państwie poszukiwania pracy; a także wskazanie okoliczności, które mogą powodować utratę lub zmianę prawa do zasiłku. Należy zaznaczyć, że bezrobotny ma siedem dni od dnia wyjazdu z Polski na zarejestrowanie się w zagranicznych służbach zatrudnienia i poddanie się ich kontroli. Instytucja właściwa w państwie, do którego udał się bezrobotny ma obowiązek poinformowania polskiej instytucji właściwej o dacie rejestracji bezrobotnego. Jeśli bezrobotny dotrzyma terminu siedmiu dni, zasiłek będzie mu wypłacony od dnia wyjazdu, czyli także za czas podróży za granicę. Należy także podkreślić, że zgodnie z polskim ustawodawstwem  całkowity okres pozostawania za granicą, gdy bezrobotny nie pozostaje w gotowości do podjęcia zatrudnienia, nie może przekroczyć 10 dni. Oznacza to, że jeśli osoba zainteresowana wyjedzie za granicę w celu poszukiwania pracy i nie zarejestruje się w terminie do 10 dni, utraci ona wówczas status osoby bezrobotnej, a także prawo do zasiłku dla bezrobotnych w Polsce. W związku z tym utraci także prawo do transferu tego zasiłku.
Zasiłek dla bezrobotnych może być transferowany przez okres 3 miesięcy, z możliwością ewentualnego przedłużenia do 6 miesięcy. Zasiłek dla bezrobotnych jest wypłacany przez powiatowy urząd pracy bezpośrednio na konto bankowe osoby bezrobotnej bądź w inny sposób ustalony przez ww. instytucję. Jeżeli osoba bezrobotna nie znajdzie zatrudnienia za granicą i wróci do Polski przed upływem 3 bądź 6 miesięcy (jeśli transfer zasiłku był przedłużony), a okres przyznanego zasiłku w Polsce nie został wyczerpany, będzie mogła nadal pobierać ww. świadczenie w Polsce.
TAK, ale pod pewnymi warunkami. Jak napisano powyżej, unijne przepisy o koordynacji  dają możliwość zsumowania okresów ubezpieczenia, zatrudnienia lub pracy na własny rachunek spełnionych w jednym państwie członkowskim UE z okresami uprawniającymi do zasiłku w drugim państwie członkowskim. Jednakże, gdy prawo państwa, które ma przyznać zasiłek (w tym przypadku Polska) uzależnia przyznanie prawa do zasiłku od spełnienia okresów ubezpieczenia, to okresy pracy na własny rachunek, które nie były okresami ubezpieczenia na wypadek bezrobocia w innym państwie nie są brane pod uwagę, chyba że byłyby one uznawane za okresy ubezpieczenia, gdyby zostały ukończone zgodnie z polskim prawem.  Zgodnie z polskim ustawodawstwem  okres pracy na własny rachunek (prowadzenia działalności gospodarczej) spełniony w Polsce jest uważany za okres ubezpieczenia, jedynie w przypadku, gdy zainteresowany faktycznie opłacał składki na Fundusz Pracy. Oznacza to, że jeśli zainteresowany podczas pracy na własny rachunek w Niemczech nie opłacał składek na ubezpieczenie na wypadek bezrobocia, to gdyby taki okres pracy na własny rachunek został spełniony w Polsce, nie byłby uznany za okres ubezpieczenia. Tym samym, niebędący okresem ubezpieczenia okres pracy na własny rachunek spełniony w innym państwie nigdy nie będzie wzięty pod uwagę przy ustalaniu prawa do zasiłku dla bezrobotnych w Polsce. 
Oznacza to, że tylko okres pracy na własny rachunek, od którego odprowadzane były składki na ubezpieczenie na wypadek bezrobocia w Niemczech będzie mógł być zaliczony do uprawnień do zasiłku dla bezrobotnych w Polsce.
Osoba powracająca z pracy za granicą w kraju UE/EOG może ubiegać się o:
  1. transfer do innego kraju UE/EOG  zasiłku dla bezrobotnych w ramach przyznanego prawa do świadczeń w kraju ostatniego zatrudnienia.
  2. ustalenie prawa do zasiłku dla bezrobotnych w Polsce z zaliczeniem okresu zatrudnienia za granicą, jeżeli osoba nie wystąpiła o transfer zasiłku za granicą.
Zasiłek można transferować przez okres trzech miesięcy (może być przedłużony do 6 miesięcy) w wysokości ustalonej przez urząd pracy przyznający zasiłek w danym kraju. Aby przedłużyć transfer zasiłku należy złożyć wniosek do urzędu przed upływem pierwszych 3 miesięcy transferu. Okres, w którym przyznano prawo do transferu świadczenia nie może być dłuższy niż okres, na jaki przyznano zasiłek.

Osoba transferująca zasiłek z zagranicy do Polski (państwa UE/EOG i Szwajcarii) musi zarejestrować się, w ciągu 7 dni od wyjazdu z państwa ostatniego zatrudnienia, w powiatowym urzędzie pracy właściwym dla miejsca zamieszkania w Polsce jako osoba poszukująca pracy i przedłożyć dokument U2 w wojewódzkim urzędzie pracy celem potwierdzenia faktu rejestracji w kraju ostatniego zatrudnienia.
Przed upływem okresu transferu osoba ma prawo powrócić do kraju ostatniego zatrudnienia 
i kontynuować tam pobieranie zasiłku, o ile nie wykorzystała już całego okresu zasiłkowego 
w trakcie transferu.

WAŻNE - należy pamiętać, że:
  1. brak odpowiedniego dokumentu uniemożliwi przyznanie i wypłatę świadczenia, bądź opóźni jego przyznanie,
  2. obowiązuje tylko 7-dniowy termin na przeniesienie się z jednego do drugiego kraju (termin ten będzie zachowany jeżeli w ciągu 7 dniu zainteresowany zgłosi się we właściwej instytucji kraju do którego przyjechał). Niedotrzymanie tego terminu spowoduje utratę prawa do zasiłku,
  3. przed upływem trzech (sześciu) miesięcy trzeba zgłosić się w swoim urzędzie pracy w celu wznowienia wypłaty zasiłku na okres uzupełniający,
  4. transfer zasiłku może odbywać się tylko raz między dwoma okresami zatrudnienia.
Osoba bezrobotna z prawem do zasiłku, ubiegająca się transfer zasiłku z Polski do innego kraju UE/EOG powinna:
  1. pozostawać w dyspozycji powiatowego urzędu pracy właściwego ze względu na miejsce zamieszkania minimum przez 4 tygodnie przed dniem wyjazdu,w uzasadnionych przypadkach okres ten może być skrócony do 2 tygodni;
  2. zgłosić zamiar wyjazdu w swoim powiatowym urzędzie pracy i złożyć wniosek o wydanie dokumentu U2 we właściwym wojewódzkim urzędzie pracy z 14 – dniowym wyprzedzeniem wraz z zaświadczeniem z powiatowego urzędu pracy, który musi zawierać pełny adres zamieszkania w kraju poszukiwania pracy wraz z kodem pocztowym (nie może to być adres poste restante, schroniska lub pola namiotowego). Zaświadczenie z powiatowego urzędu pracy musi być właściwie wypełnione zgodnie z instrukcją w nim zawartą.
  3. w przypadku braku dokumentu U2 osoba starająca się o transfer zasiłku z Polski do krajów UE rejestruje się jako osoba poszukująca pracy w lokalnym biurze pracy w państwie poszukiwania pracy. Zagraniczna instytucja właściwa występuje do polskiej instytucji właściwej z zapytaniem na dokumencie elektronicznym SED czy osoba jest uprawniona do transferu zasiłku dla bezrobotnych.
Zasiłek można transferować przez okres trzech miesięcy (może być przedłużony do 6 miesięcy) w wysokości ustalonej przez urząd pracy przyznający zasiłek w danym kraju. Aby przedłużyć transfer zasiłku należy złożyć wniosek do urzędu przed upływem pierwszych 3 miesięcy transferu. Okres, w którym przyznano prawo do transferu świadczenia nie może być dłuższy niż okres, na jaki przyznano zasiłek.

WAŻNE - należy pamiętać, że:
  1. nie zgłoszenie faktu wyjazdu, może spowodować utratę prawa do zasiłku w Polsce, a tym samym to, że osoba ta nie będzie miała prawa do zasiłku w czasie poszukiwania pracy na terenie państw członkowskich,
  2. brak odpowiedniego dokumentu uniemożliwi przyznanie i wypłatę świadczenia, bądź opóźni jego przyznanie,
  3. obowiązuje tylko 7-dniowy termin na przeniesienie się z jednego do drugiego kraju (termin ten będzie zachowany jeżeli w 7 dniu zainteresowany zgłosi się we właściwej instytucji kraju do którego wyjechał). Niedotrzymanie tego terminu spowoduje utratę prawa do zasiłku,
  4. przed upływem trzech (sześciu) miesięcy trzeba zgłosić się w swoim urzędzie pracy w celu wznowienia wypłaty zasiłku na okres uzupełniający,
  5. transfer zasiłku może odbywać się tylko raz między dwoma okresami zatrudnienia.
W myśl unijnych przepisów o koordynacji  w celu skorzystania z prawa do transferu zasiłku do innego państwa należy uzyskać z instytucji właściwej (zazwyczaj jest to ta sama  instytucja, która przyznała prawo do zasiłku dla bezrobotnych) dokument U2. Treść tego dokumentu powinna zawierać datę wyjazdu z Irlandii, termin, w jakim bezrobotny powinien zarejestrować się w Polsce, tj. państwie poszukiwania pracy w celu nieprzerwanego otrzymywania zasiłku, maksymalny okres pobierania zasiłku w Polsce, a także wskazanie okoliczności, które mogą powodować utratę lub zmianę prawa do zasiłku. Dokument U2 powinien zostać wydany, na wniosek bezrobotnego, przez instytucję irlandzką przed jego wyjazdem do państwa poszukiwania pracy. 
Po uzyskaniu statusu osoby poszukującej pracy w Polsce bezrobotny, w celu zachowania prawa do transferu powinien złożyć posiadany dokument U2 w instytucji państwa poszukiwania pracy, czyli właściwym ze względu na miejsce pobytu wojewódzkim urzędzie pracy lub w powiatowym urzędzie pracy, który przekaże go do właściwego wojewódzkiego urzędu pracy. W sytuacji, gdy dany bezrobotny nie przedstawi dokumentu U2, instytucja polska ma obowiązek wystąpić o ten dokument do instytucji właściwej w Irlandii.
Wojewódzki urząd pracy powinien niezwłocznie poinformować irlandzką instytucję właściwą o dacie rejestracji bezrobotnego oraz o jego nowym adresie. Po otrzymaniu tych informacji irlandzka instytucja właściwa powinna rozpocząć wypłatę transferowanego zasiłku dla bezrobotnych. Zasiłek ten będzie wypłacany bezpośrednio przez irlandzką instytucję właściwą a nie przez instytucję w państwie poszukiwania pracy. Zasiłek dla bezrobotnych jest wypłacany w tej samej kwocie, w jakiej instytucja właściwa wypłacała go przed wyjazdem do Polski.
NIE. Zgodnie z unijnymi przepisami o koordynacji  bezrobotny, który uzyskał prawo do zasiłku dla bezrobotnych w państwie członkowskim (w tym przypadku Wielkiej Brytanii) może udać się do innego państwa członkowskiego w celu poszukiwania tam pracy. Zachowuje on wówczas prawo do tego świadczenia. Prawo unijne reguluje jednak warunki i granice zachowania prawa do zasiłku. Po pierwsze, dany bezrobotny musi pozostawać w dyspozycji urzędu pracy państwa, w którym przyznano mu zasiłek przez co najmniej 4 tygodnie (brytyjska instytucja właściwa może wyrazić zgodę na wyjazd przed upływem tego terminu; zgodnie z zaleceniem unijnym taką zgodę urząd powinien wydać zwłaszcza bezrobotnemu towarzyszącemu swojemu małżonkowi lub partnerowi, który podjął pracę w innym państwie niż państwo właściwe) . Następnie osoba bezrobotna musi zgłosić w brytyjskim urzędzie pracy zamiar wyjazdu do Polski w celu poszukiwania pracy. Wówczas brytyjska instytucja wystawi na jej rzecz dokument U2, który potwierdza zachowanie prawa do zasiłku dla bezrobotnych , czyli prawo do tzw. transferu zasiłku.
Po przyjeździe do Polski należy w ciągu 7 dni  zarejestrować się jako osoba poszukująca pracy w powiatowym urzędzie pracy właściwym ze względu na miejsce zamieszkania i podporządkować się wymogom kontrolnym stawianym przez ten urząd. Dokument U2 trzeba złożyć we właściwym ze względu na miejsce zamieszkania wojewódzkim urzędzie pracy. Jeśli jednak bezrobotny nie zarejestruje się w polskich służbach zatrudnienia w ciągu 7 dni od dnia wyjazdu z Wielkiej Brytanii, wówczas prawo do transferu zasiłku za okres pomiędzy wyjazdem z państwa właściwego a rejestracją w państwie poszukiwania pracy nie przysługuje. Transfer zasiłku dla bezrobotnych do innego państwa członkowskiego może być dokonany na okres 3 miesięcy, lecz nie może przekroczyć okresu, na jaki świadczenie zostało przyznane. W wyjątkowych sytuacjach może być on przedłużony do maksymalnie 6 miesięcy. Zasiłek nie będzie wypłacany przez powiatowy urząd pracy, lecz przez brytyjską instytucję właściwą. Wpłaty będą dokonywane bezpośrednio na konto bankowe osoby bezrobotnej bądź w inny sposób ustalony przez ww. instytucję.
Po przyjeździe do Polski osoba zainteresowana powinna w pierwszej kolejności zarejestrować się jako osoba bezrobotna w powiatowym urzędzie pracy właściwym dla jej miejsca zameldowania lub czasowego pobytu. Następnie powinna złożyć wszelkie wymagane dokumenty, w tym także dokumenty poświadczające jej pracę za granicą w wojewódzkim urzędzie pracy właściwym dla jej miejsca zamieszkania. Może także złożyć ww. dokumenty w powiatowym urzędzie pracy, który przekaże je zgodnie z właściwością do wojewódzkiego urzędu pracy.
TAK. Zgodnie polskim ustawodawstwem  prawo do zasiłku dla bezrobotnych przysługuje bezrobotnemu, który w okresie 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień rejestracji w powiatowym urzędzie pracy był zatrudniony lub ubezpieczony łącznie przez co najmniej 365 dni. W myśl unijnych przepisów o koordynacji  bezrobotny ubiegający się o świadczenia z tytułu bezrobocia ma prawo do uwzględnienia, w koniecznym zakresie, okresów pracy spełnionych w innym państwie członkowskim. Należy jednak podkreślić, że uwzględnienie okresów ubezpieczenia spełnionych w Niemczech może nastąpić wyłącznie pod warunkiem spełnienia przez bezrobotnego ostatniego okresu ubezpieczenia na terytorium Polski, tj. państwa, w którym ubiega się on o zasiłek. Jak wynika z powyższego pytania, osoba bezrobotna spełniła ostatni okres pracy na terytorium Polski. Jest on jednak niewystarczający do przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych na podstawie polskich przepisów. Konieczne będzie zaliczenie okresu pracy w Niemczech do okresu uprawniającego do zasiłku dla bezrobotnych w Polsce.
Osoba bezrobotna po dokonaniu rejestracji w powiatowym urzędzie pracy, powinna złożyć dokumenty od niemieckiego pracodawcy w celu uzyskania przez  polską instytucje właściwą (właściwy dla miejsca zamieszkania osoby bezrobotnej wojewódzki urząd pracy) urzędowego dokumentu potwierdzającego okresy ubezpieczenia, zatrudnienia lub pracy na własny rachunek osoby bezrobotnej na terytorium Niemiec. Należy także podkreślić, że osoba bezrobotna może także sama uzyskać urzędowy dokument U1 w niemieckiej instytucji właściwej i złożyć go w polskiej instytucji właściwej. Jest to jednak jej prawo, a nie obowiązek. Wojewódzki urząd pracy po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego i zsumowaniu okresów pracy w Niemczech i Polsce wyda decyzję w kwestii przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych, na zasadach koordynacji.

Przykład:
Pan Nowak pracował ostatnio w Polsce przez 6 miesięcy – od 1 stycznia 2013 r. do 30 czerwca 2013 r. W okresie od 1 stycznia 2011 r. do 30 grudnia 2012 r. Pan Nowak pracował w Czechach. 2 lipca 2013 r. zarejestrował się w powiatowym urzędzie pracy jako osoba bezrobotna. Polskie przepisy jako warunek nabycia prawa do zasiłku dla bezrobotnych przewidują „przepracowanie" co najmniej 365 dni w ciągu 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji jako osoba bezrobotna. W związku z faktem, że jego ostatni okres pracy w Polsce wynosi tylko 6 miesięcy nie spełnia on warunku wynikającego z polskich przepisów. Konieczne zatem będzie zsumowanie okresów jego pracy w Czechach i w Polsce w celu przyznania mu prawa do zasiłku dla bezrobotnych.

Należy także dodać, że sumowanie okresów pracy najemnej lub pracy na własny rachunek, zgodnie z unijnymi przepisami o koordynacji, stosuje się tylko w niezbędnym zakresie. Oznacza to, że jeśli okres zatrudnienia w państwie, w którym bezrobotny ubiega się o zasiłek dla bezrobotnych jest wystarczający do przyznania tego prawa, wówczas nie sumuje się okresów pracy spełnionych za granicą. 

Przykład:
Pan Kowalski pracował w Polsce od początku 2009 r. do końca 2012 r. 1 stycznia 2013 r. podjął pracę w Holandii i utracił ją po trzech miesiącach. 3 kwietnia 2013 r. zarejestrował się w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotny. Polskie przepisy jako warunek nabycia prawa do zasiłku dla bezrobotnych przewidują „przepracowanie" co najmniej 365 dni w ciągu 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji jako osoba bezrobotna. Pan Kowalski w ciągu 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji w powiatowym urzędzie pracy, spełnił na terytorium Polski ponad 365 dni, a zatem jego okres pracy w Holandii nie ma znaczenia dla przyznania mu prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
TAK, ale pod pewnymi warunkami. W myśl unijnych przepisów o koordynacji  osoba bezrobotna, która pobierała transferowany zasiłek dla bezrobotnych z jednego państwa do innego państwa członkowskiego (w tym przypadku z Niemiec do Polski), będzie nadal uprawniona do świadczeń zgodnie z ustawodawstwem państwa, które ten zasiłek przyznało, o ile powróci do państwa właściwego (w tym przypadku Niemiec) w chwili zakończenia lub przed upływem okresu, na jaki przyznany był transfer zasiłku dla bezrobotnych.  
Oznacza to, że jeśli okres, na jaki został przyznany niemiecki zasiłek dla bezrobotnych nie zakończył się, a bezrobotny powróci do Niemiec przed upływem 3 miesięcy, będzie mógł dalej pobierać niemiecki zasiłek dla bezrobotnych w tym państwie.
Jak wyjaśniono w odpowiedzi powyżej, okres pracy za granicą może być, co do zasady, zaliczony do uprawnień do zasiłku w Polsce jedynie w sytuacji, gdy bezrobotny ostatni okres ubezpieczenia z tytułu zatrudnienia spełnił w Polsce. Istnieje jednak wyjątek od tej zasady, który pozwala uwzględnić ostatni okres ubezpieczenia, zatrudnienia lub pracy na własny rachunek w innym państwie członkowskim i na jego podstawie przyznać prawo do zasiłku dla bezrobotnych w Polsce. Zgodnie z unijnymi przepisami o koordynacji, powyższy wyjątek może być stosowany do pewnych kategorii pracowników, którzy utrzymują bliskie związki z krajem swego pochodzenia, np.: do pracowników sezonowych lub pracowników transportu międzynarodowego. Biorąc pod uwagę, że osoba zainteresowana wyjeżdżała do Holandii tylko na okres prac sezonowych, po czym wracała do Polski, do swojej rodziny, można przypuszczać, że zostanie objęta wyjątkiem wynikającym z unijnych przepisów o koordynacji  i wojewódzki urząd pracy zaliczy jej okres pracy w Holandii do okresu uprawniającego do zasiłku dla bezrobotnych w Polsce. Należy jednak dodać, że aby uzyskać prawo do zasiłku dla bezrobotnych na zasadach koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, bezrobotny musi spełnić wymogi określone również w polskim ustawodawstwie. W związku z powyższym osoba zainteresowana otrzyma zasiłek dla bezrobotnych w Polsce pod warunkiem udokumentowania okresu 365 dni ubezpieczenia z tytułu zatrudnienia liczonych w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień jej rejestracji w powiatowym urzędzie pracy. Do okresu tego zaliczone zostaną okresy ubezpieczenia z tytułu zatrudnienia w Holandii oraz ewentualne okresy zatrudnienia w Polsce w wymaganym okresie.
Zgodnie z unijnymi przepisami o koordynacji osoba bezrobotna podlega ustawodawstwu państwa członkowskiego, w którym była ostatnio ubezpieczona z tytułu wykonywania pracy najemnej lub pracy na własny rachunek. Oznacza to, że jeśli ostatni okres pracy został spełniony w Niemczech, osoba taka powinna się zarejestrować w niemieckich służbach zatrudnienia (niemieckim urzędzie pracy) i tam złożyć wniosek o przyznanie prawa do zasiłku dla bezrobotnych, na podstawie niemieckiego ustawodawstwa. 
Pracownik przygraniczny to osoba pracująca na terytorium jednego państwa i zamieszkująca na terytorium innego państwa, do którego powraca każdego dnia lub przynajmniej raz w tygodniu. Osoba taka podlega ustawodawstwu państwa zamieszkania i w tym państwie powinna się ubiegać o przyznanie prawa do zasiłku dla bezrobotnych z zaliczeniem okresów pracy spełnionych za granicą. Oznacza to, że osoba pracująca w Czechach, która mieszka w Polsce, po zakończonej pracy powinna zarejestrować się jako osoba bezrobotna we właściwym miejscowo powiatowym urzędzie pracy i złożyć odpowiednie dokumenty w wojewódzkim urzędzie pracy w celu ustalenia uprawnień do zasiłku dla bezrobotnych.

Przykład:
Pani Pawlak zamieszkiwała i pracowała w Słubicach w Polsce do końca 2011 r. 1 lutego 2012 r. podjęła pracę we Frankfurcie nad Odrą w Niemczech, przy czym wciąż zamieszkiwała w Słubicach i codziennie dojeżdżała do pracy. Pani Pawlak utraciła pracę w Niemczech w sierpniu 2013 r. W tym przypadku Pani Pawlak, jako pracownik przygraniczny, może ubiegać się o zasiłek dla bezrobotnych wyłącznie w Polsce, a więc powinna jak najszybciej zarejestrować się jako osoba bezrobotna w Powiatowym Urzędzie Pracy w Słubicach.
Aby osobie powracającej z zagranicy zaliczyć okres zatrudnienia za granicą, osoba ta powinna pamiętać, żeby przed wyjazdem do Polski wystąpić o dokument U1 potwierdzający okresy ubezpieczenia i zatrudnienia przebyte za granicą. W przypadku braku tego dokumentu wojewódzki urząd pracy wystąpi o potwierdzenie okresów zatrudnienia przebytych za granicą na podstawie dokumentów przedłożonych przez osobę wraz z wnioskiem o zasiłek dla bezrobotnych.
W myśl unijnych przepisów o koordynacji  zaliczenie okresów ubezpieczenia spełnionych za granicą może nastąpić wyłącznie pod warunkiem spełnienia przez bezrobotnego ostatniego okresu ubezpieczenia na terytorium państwa, w którym ubiega się on o zasiłek, czyli w tym przypadku na terytorium Polski. Jak wynika z powyższego pytania, osoba zainteresowana ostatni okres ubezpieczenia z tytułu zatrudnienia spełniła na terytorium Wielkiej Brytanii. W związku z powyższym okres jej pracy za granicą nie może być zaliczony do przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych w Polsce.
Od tej generalnej zasady istnieje jednak wyjątek , zgodnie z którym bezrobotny, który oddaje się do dyspozycji służb zatrudnienia na terytorium państwa, w którym zamieszkuje lub który powraca na to terytorium korzysta ze świadczeń zgodnie z ustawodawstwem tego państwa tak, jakby był tam ostatnio zatrudniony. Tak więc, warunkiem uzyskania zasiłku dla bezrobotnych w Polsce, jeżeli nie była ona państwem ostatniego zatrudnienia, jest wykazanie, że podczas pracy za granicą ciągle zamieszkiwaliśmy w Polsce. Zgodnie z unijnymi przepisami o koordynacji  przy ustalaniu miejsca zamieszkania danej osoby należy porównać czas trwania i ciągłość pobytu danej osoby w obu państwach, a także dokonać analizy sytuacji osobistej tej osoby, na którą składają się: charakter i specyfika jej pracy, jej więzi rodzinne, prowadzenie jakiejkolwiek działalności o charakterze niezarobkowym, jej sytuacja mieszkaniowa oraz państwo, w którym dana osoba uważana jest za rezydenta dla celów podatkowych. Jednocześnie należy zaznaczyć, że miejsce zwykłego zamieszkania nie jest równoznaczne z miejscem stałego zameldowania. W myśl unijnych przepisów o koordynacji  dopiero w przypadku, gdy ww. kryteria nie pozwolą na jednoznaczne ustalenie zwykłego miejsca zamieszkania danej osoby, można wziąć pod uwagę zamiar tej osoby oraz cel jej wyjazdu do innego państwa.
Po złożeniu wniosku o przyznanie prawa do zasiłku dla bezrobotnych w wojewódzkim urzędzie pracy, osoba bezrobotna zobowiązana jest do złożenia, pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, oświadczenia dotyczącego jej sytuacji życiowej podczas pracy za granicą, na podstawie którego wojewódzki urząd pracy ustali, gdzie znajdowało się jej miejsce zwykłego zamieszkania w trakcie pracy za granicą.